Duurzame visserij

In Gloucester Massachusetts is recent een project gestart om op duurzame wijze vis te vangen en te verkopen. Overbevissing is een groot probleem. De industriële visvangst gaat met sleepnetten te werk waarbij veel bijvangst geproduceerd wordt. Deze bijvangst bestaat uit ongewenste vissoorten waaronder ook dolfijnen en walvissen die vaak gewond teruggeworpen worden. De jacht op een specifieke soort zorgt ervoor dat deze gewoon verdwijnt of zelfs uitsterft.

Overbevissing wordt gekenmerkt door visvangst naar een enkele soort. De vissers realiseren zich niet dat de vis deel uitmaakt van een heel ecosysteem. Ze jagen gewoon

Van internet: Overbevissing

op wat hen het meeste opbrengt. Eerdere projecten probeerden vissers aan te zetten tot het vissen van minder bedreigde soorten door daar goed voor te betalen. Het gevolg was dat de stand van ook deze soorten achteruit ging. Vaak worden alleen de grootste exemplaren gevangen waardoor de soort na vele jaren intensieve visserij uit een populatie van kleine volwassen vissen gaat bestaan. (Zie ook voorgaand blog).

Het project dat recent gestart is door het Cape Ann Fresh Catch voorziet de vissers van klanten (visrestauranten, supermarkten of particulieren) die voor een week of seizoen een bepaalde prijs betalen voor de globale opbrengst per gewicht van alle vis die gevist wordt. De vis is zo ook minder duur omdat de handel direct tussen visser en consument plaatsvindt en niet door vele handen gaat. Men leert ook hoe de minder uitgelezen vis lekker klaargemaakt kan worden. De vangst wordt per gewicht betaald en zo wordt er geen onderscheid gemaakt tussen soorten.

Van internet: Veta la Palma

Restauranten worden steeds bewuster van het probleem van overbevissing. Hun menu laat duidelijk zien welke vissoorten op de rode lijst staan zodat de klant kan weigeren. Of er wordt uitsuitend ‘de beste keus’ (groen) geserveerd. In Italië is de lokale visserij altijd erg belangrijk gebleven. Toch is ook hier een tendens merkbaar naar een keuken die gebruik maakt van soorten die vroeger teruggegooid werden. Bepaalde schelpdieren die vaak als bijvangst golden, zoals de kokkel en tellee komen weer terug op het menu. En ze zijn overheerlijk.

Het alternatief voor overbevissing zijn de viskwekerijen. (Zie artikel) Ze zijn wel erg vervuilend en om de vissen te voeden moet er vaak meer vis bij dan dat het opbrengt. In Veta la Palma in Spanje is er een viskwekerij opgezet die duurzame visserij en de natuur eromheen bevordert. Het is een op zichzelf staand ecosysteem dat tonnen zeebaars, bramen, zeebarbelen en garnalen per jaar voortbrengt. Flamingo’s eten zo’n 20% van de vissen, maar zijn volgens bioloog Miguel Medialdea het bewijs van een gezond systeem. Zo leven er wel 250 verschillende soorten vogels, waaronder ook bedreigde soorten. Dan Barber vertelt over hoe hij daar smoorverliefd werd op een vis. Watch!

http://video.ted.com/assets/player/swf/EmbedPlayer.swf

Update 27.04.10: Fisheries urged to diversify their take

Biodiversiteit in de oceaan (deel 1)

Een serie van drie blogs over de biodiversiteit in de oceanen. Deel 2 en 3 vertellen over een expeditie van Naturalis naar de koraalriffen bij Jakarta. De oceanen bedekken voor 70% de oppervlakte van de Aarde. Het is ook voor het leven op land van belang dat de oceanen gezond blijven. Dit eerste deel geeft een overzicht van de problemen ten aanzien van de onderzeese biodiversiteit met prachtige films.

Sylvia Earle, TED prize winner in 2009
In haar lezing vertelt ze over de toestand waarin onze oceanen vekeren. Jacques Perrin, Jacques Cousteau en Rachel Carson konden zich 50 jaar geleden niet voorstellen dat de zee van Eden ons zo snel naar het verloren Paradijs zou brengen. Van de grote vissen is 90% opgegeten, 50% van de koraalriffen is verloren gegaan, en er is een mysterieuze vermindering van zuurstof  in sommige delen van de Stille Oceaan.

Onze kinderen zullen zich afvragen waarom we niets deden toen er nog tijd voor was. Het moet toch mogelijk zijn intelligentie bij de mens te vinden. De meeste zuurstof wordt door de oceaan geproduceerd en het grotste deel van kooldioxide wordt er door micro-organismen geabsorbeerd. Van al het leven op Aarde leeft 97% in de zee. Nu we weten dat we een probleem hebben kunnen we er iets aan doen, maar er is niet veel tijd meer. We hebben te maken met globale opwarming en de verzuring van het zeewater als gevolg van de toename van kooldioxide. Dat is slecht nieuws voor de koraalriffen.

Gelukkig verkeert de helft van de koraalriffen nog in goede staat, 10% van de vissen leeft nog, maar toch kan in 50 jaar dit alles verloren zijn. Inmiddels zijn er meer dan 4000 regio’s van de oceanen beschermd gebied verklaard, maar het is slechts 0,8% van het totale zeeoppervlak. De komende 10 jaar kunnen weleens de belangrijkste voor de komende 1000 jaar zijn. Sylvia roept iedereen op, om ook via het web, hun stem uit te dragen en de mensen gevoelig te maken voor het probleem. Wij bloggers kunnen haar helpen. Hier volgt haar lezing.

http://video.ted.com/assets/player/swf/EmbedPlayer.swf

Naar TED

Coral Reefs and climate change, a message for Copenhagen
In dit filmpje dat getoond is in Kopenhagen vertelt een meisje uit de toekomst over de verloren koraalriffen. Vreemd dat aangezien wat er op het spel staat de Kopenhagentop zo een mislukking was.

Er bestaat ook een langere versie op Vimeo

 
Met dank aan Charles Fransen van Naturalis.

Lees ook mijn blog over overbevissing

Links uit de reacties:  
David Gallo ‘onderwaterverbazing’ op TED
Océans, film van Jacques Perrin die net is uitgekomen, een prachtige site om op rond te kijken.
Evodisku (Tsjok45): Koraal, koolzuur, biodiversiteit

VK-wetenschapsdag: Overbevissing en (natuurlijke) selectie

de overbevissing wordt gekenmerkt door een aantal feiten. de netten die gebruikt worden, vissen uitsluitend de grote vissen waardoor de kleinere vissen overblijven. wordt er dan voor een tijdje gestopt met het vissen dan keren de grotere exemplaren niet zomaar terug. blijkbaar is het niet genoeg te wachten op het groter groeien van de kleinere vissen.

Dit fenomeen kan verklaard worden door het te bekijken vanuit selectie. In dit geval is het geen echte natuurlijk selectie omdat het de mens is die de kleine vissen selecteert door de grotere uit de populatie te verwijderen. Maar het mechanisme is hetzelfde.

Alle dieren en planten bereiken een bepaalde grootte of hoogte waarop ze vruchtbaar worden. Dit betekent dat ze hun genen kunnen doorgeven en dus ‘fit’ zijn. De grootte waarbij een vis zich voortplant heeft te maken met het voedsel dat hij vangt en de eventuele predators die hij moet ontwijken. De ideale grootte (leeftijd) van de vis waarop die zich voortplant ligt al sinds miljoenen jaren vast. Door de grote vissen te vangen selecteert de mens voor kleinere vissen. Deze kleine vissen overleven de selectie en moeten zich nu eerder voortplanten om voor nageslacht te zorgen, voordat ze eruit gevist worden. Vele studies wijzen uit dat dit precies is wat er gebeurt (Zie Science Daily). De vissenpopulatie past zich aan de visvangst aan en bestaat vervolgens uit vissen die zich bij kleinere afmeting voortplanten. De ideale grootte is tijdens de jarenlange overbevissing dus afgenomen. Het is daarbij de vraag of de kleinere afmeting een voordeel biedt voor het overleven in de oceaan. De oorspronkelijke afmeting van de vissen heeft immers miljoenen jaren de tijd gehad om deze ideale grootte te bereiken.

Diegenen die op de terugkeer van de grotere vissen wachten en denken dat ze alleen maar hoeven te wachten op het groter groeien van de overgebleven kleine vissen, krijgen nu te maken met tijdsschalen van evolutionair niveau en moeten misschien wel tientalle visgeneraties wachten totdat de oorspronkelijke visafmeting terugkeert.

Zonder enige notie van de evolutieleer (bedankt Mr. Darwin) kan dit probleem niet onderkend worden.

Om alle VK-wetenschapsdagblogs te lezen ga naar het bericht van Meneer Opinie en bekijk zijn infoblok (rechts).