Nieuwe vormen van duurzame energie

Globale klimaatverbetering in de VS

Dinsdag 16 juni is er door het Witte Huis een document aan de pers gepresenteerd over de impact van globale klimaatverandering in de Verenigde Staten. (Zie video http://www.youtube.com/watch?v=y88sgDM9HmA ) Hier wordt duidelijk in gesteld dat er geen discussie meer kan zijn over of er nu wel of geen klimaatverandering aan de gang is: we hebben nù al te maken met de gevolgen van CO₂ steiging, zoals korte maar frequente en hevige regenval, erosie, bosbranden en een stijging van de zeespiegel. Er wordt dan ook gepleit voor een beleid dat gebaseerd is op het opwekken van groene energie. Het is een hele opluchting te horen dat nu ook de VS klimaatverandering serieus neemt.

Windenergie op Amerikaanse bodem kan energie voor de hele wereld opwekken

Vandaag verscheen er interessant nieuws in een artikel over windenergie in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS. Daarin wordt uitgerekend dat alleen de VS met windenergie, waarbij molens met een capaciteit van 2,5 Megawatt die niet bij bossen, gletsjers en steden gebouwd worden, met slechts 20% van hun maximum capaciteit, 40 keer in de wereldwijde vraag naar electriciteit kunnen voorzien en 5 keer het globale gebruik van alle vormen van energie kunnen dekken. Goed nieuws, al is het de vraag of er ooit zo’n (altruïstische) investering zal komen.

Osmose

Ondertussen wordt er ook hard gewerkt aan energie die opgewekt kan worden met gebruik van semipermeabile membranen. Deze membranen zijn ontworpen naar de biologische celmembranen die selectief kleine moleculen als water, zuurstof en kooldioxide doorlaten. Zouten, die electrisch geladen zijn, of grotere moleculen kunnen dit membraan niet passeren.
Deze membranen zijn verantwoordelijk voor het fenomeen osmose. Zou een cel teveel zouten bevatten dan zwelt hij op en kan uiteindelijk uiteenspatten. Bevat hij daarentegen te weinig zout dan verliest hij water en krimpt ineen.

Het fenomeen van osmose wordt ook wel gebruikt voor het omzetten van zout in zoet water. Wordt zeewater onder hoge druk door een dergelijk kunstmatig membraan geperst dan blijven de zouten achter en het zoete water komt er aan de andere kant van het membraan uit. Dit proces wordt reverse-osmose genoemd. Zie ook blogbijdrage van Qabouter. Er bestaat wereldwijd industriele toepassing van deze vorm van zoetwaterwinning al kost het opwekken van de druk ook behoorlijk wat energie. Zie hiervoor ook de blogbijdrage van Jim Hasenaar.

Worden dit soort membranen daarentegen aan de monding van een rivier geplaatst dan kan er met het verschil in zoutconcentraties tussen het zeewater en het rivierwater drukverschil opgewekt worden waarmee een turbine aangezwengeld kan worden (zie kort filmpje).

http://c.brightcove.com/services/viewer/federated_f9/2227271001?isVid=1&publisherID=981571807

Een ander Nederlands model gebruikt membranen die selectief negatieve of positieve ionen doorlaten. Het positive natrium passeert het ene membraan en het negatieve chloor passeert het tegenoverliggende membraan. De membranen zijn impermeabel voor water. Daarmee wordt een potentiaalverschil gecreëerd tussen de twee membranen dat aan electroden wordt doorgegeven. Dit project heet ‘Blue Energy’. Bij de Rijnmond zou voor 650.000 huishoudens op deze manier energie opgewekt kunnen worden (Zie ook artikel Veerman).

De technieken die osmose gebruiken zijn nog in ontwikkeling en men gebruikt slechts kleinere prototypen, dus het kan nog wel even duren voordat ze echt toegepast zullen worden, maar het is weer een stap vooruit.


Informatie grotendeels uit New Scientist