Nog niet zo lang geleden begon men zich te realiseren dat wij mensen een enorme flora aan microben bezitten die normaal gesproken grotendeels uit ‘goede’ bacteriën bestaat. Voor die tijd werden bacteriën voornamelijk beschouwd als ziekteverwekkers en zonder pardon bestreden met antibiotica. Dit laatste heeft niet alleen grote gevolgen voor de ontwikkeling van resistentie bij bacteriën, maar betekent ook voor ieder individu een aanslag op zijn of haar gezondheid die heel ingrijpende en langdurige gevolgen kan hebben.
Een kaart van de verscheidenheid binnen het menselijke microbioom (klik op de foto voor een grotere versie)
Het microbioom van de mens is het totaal aan microben (bacteriën, archaea en virussen) dat te vinden is op de huid, in holtes en spleten en vooral in het darmkanaal. Het aantal microben ligt rond de 10 voor elke menselijke cel. De afgelopen 5 jaar is voor het eerst het microbioom van 242 gezonde mensen gescreend. Deze gegevens maken deel uit van het Human Microbiome Project (HMP) waarvan de resultaten afgelopen juni gepubliceerd werden. De mensen zijn zorgvuldig geselecteerd omdat hun microbioom dat van een gezond mens moest vertegenwoordigen. Bij kleine infecties in de neus of bij een teen werden deze mensen van de studie uitgesloten. Hun microbioom moest dat van een zo gezond mogelijk mens zijn.
De bacteriën van het microbioom houden bijvoorbeeld onze huid soepel en vormen een barrière waardoor de slechte bacteriën niet tot de huid kunnen doordringen. Andere bacteriën zijn, zoals iedereen inmiddels weet, uitermate belangrijk voor het welzijn van onze darmen en de absorptie van voedsel. Uit deze studie is gebleken dat er enorme variaties van het microbioom zijn tussen mensen onderling en tussen de verschillende plekken van het lichaam. Ieder mens heeft een eigen identiteit voor wat betreft het microbioom. De verschillende microbiomen worden gekenmerkt door de variatie aan type bacteriën en door de relatieve hoeveelheid van elk type bacterie.
Nu er bij zowel wetenschappers als medici het besef begint te komen dat het microbioom zo belangrijk is voor onze gezondheid is er een nieuwe biomedische tak ontstaan die wel medische ecologie genoemd wordt. Hierin worden wij met ons microbioom beschouwd als ecologische systemen met hun eigen evenwicht. Dit evenwicht kan drastisch verstoord worden door gebruik van antibiotica waarbij het niet zo zeker is of het oude evenwicht na de kuur weer hersteld wordt. Nu wil niemand antibiotica uitbannen, maar er zijn aanwijzingen dat het gebruik ervan ook kan leiden tot obesitas en diabetes.
Het microbioom ontstaat bij de geboorte. Reeds in de vagina van de zwangere vrouw zijn er lactobacillen aanwezig die normaal alleen in de darmen gevonden worden. De zojuist geboren baby wordt ermee bedekt en sommige lactobacillen gaan deel uitmaken van de darmflora waar ze de melk verteren. Er zijn onder 16 zogende moeders wel 600 verschillende bacteriën gevonden in de melk. Er kwamen ook oligosachariden in voor, suikers die baby’s niet kunnen verteren, maar bepaalde bacteriën wel. Met de groei van het kind wordt het microbioom complexer en wordt het de ‘leermeester’ van het immuunsysteem. Experimenten op ‘steriele’ muizen hebben aangetoond dat het immuunsysteem in afwezigheid van microbioom juist ontstekingen veroorzaakt. Als volwassenen werden de muizen dan vaak astmatisch of leden aan chronische ontsteking van de darmen. Daar was niets meer tegen te doen. Als de jonge muizen daarentegen een microbioom ontvingen werden deze problemen voorkomen.
Nu het microbioom beter bekend is, is het wellicht mogelijk een verstoord microbioom te redden. Bijvoorbeeld door middel van huidcrèmes waarop de ‘goede’ bacterien zich kunnen voeden en de plaats innemen van een schadelijke Staphylococcus aureus bijvoorbeeld. Of door middel van een transplantatie van ontlasting van een gezonde naar een zieke darmflora. In 83% van de 124 transplantatiegevallen is dit met succes beloond. Het onderzoek is wetenschappelijk nog niet goedgekeurd omdat er geen controlegroep bestond. Deze methode is veelbelovend. Temeer het mogelijk is het metabolisme van suiker te veranderen door een transplantatie van darmflora van dunne mensen naar mensen met obesitas.
Het is nu nog een kwestie van overtuigen van artsen. Dezen houden vaak van smetteloze omgevingen en steriele handen, dus kan het wel even duren voordat zij ons ecosysteem met microbioom als iets positiefs beschouwen, iets dat zoveel mogelijk beschermd of geïntegreerd dient te worden.
Uit: Nature, Carl Zimmer, Ed Yong op de radio, Jonathan Eisen.
Interessant weer.
In Nederland is men gelukkig nogal voorzichtig met het gebruik van antibiotica in vergelijk met ons omringende landen. Zeker de breed spectrum soorten.
Marketing heeft de boodschap inmiddels ook overgenomen. Dagelijks portie Activa, Yakult etc..
Je laatste paragraaf snap ik echter niet. Gezien het aantal infecties op OK’s etc lijkt me het niet raadzaam dan maar wat minder voorzichtig te zijn en rond te strooien met andermans bacteriën toch?
Aad, goed dat daar voorzichtig mee omgesprongen wordt. Toch hebben veel jongeren die 20 jaar geleden kind waren wellicht antibiotica gehad voor een griepje. Want er was een periode dat het voor alles gebruikt werd alsof het aspirine betrof.
De marketing maakt wellicht heel nuttige dingen, al is het de vraag of die yoghurt bacterien de juiste zijn voor jouw microbioom. Ook franse kaas als dessert is waarschijnlijk erg geschikt voor een goede darmflora want die schijnt, behalve bacterien, ook erg veel soorten ‘goede’ schimmels te bevatten.
De laatste paragraaf is inderdaad niet erg duidelijk. Wat ik eigenlijk bedoel is dat artsen het belang van het microbioom in moeten zien en er zoveel mogelijk aan moeten doen om dat gezond te houden. Ze zouden eigenlijk allemaal een cursus ‘medische ecologie’ moeten volgen.
Arme huisartsen. Ze moeten al zoveel weten. Ik heb een paar keer gemerkt dat ik meer van mijn ziekte wist dan de huisarts, omdat ik niets hoefde te weten van 100 andere patienten en omdat ik meer tijd had om alles uit te zoeken. Dat zal dus wel vaker voorkomen.
Knutselsmurf, huisartsen zijn inderdaad geen specialisten, het verbaast in dit geval dan ook niet dat zij niet alles weten van alle ziekten. Het zou wel prettig zijn als ze tenminste op de hoogte zouden zijn van deze nieuwste bevindingen, zodat ze met een andere mentatliteit bepaalde ziekten kunnen kijken.
Het voorbeeld van door antibiotica-veroorzaakte obesitas lijkt mij een belangrijk gegeven voor een arts.
Marleen, mooi. Bedankt voor de informatie. Een heel ander referentiekader om mee te kijken. Veelbelovend perspectief voor de toekoemst. Groet Angelqiue
Angélique, het is een hele andere manier van denken ten aanzien van bacterien. Het is inderdaad een veelbelovend onderzoek en we zullen er vast meer over horen.