Citaat
Elk levend organisme is tegelijkertijd een fossiel. Het draagt tot in de microscopische structuur van zijn proteïnen, de sporen, zoniet de stigma’s van zijn voorouders.
Jacques Monod: Toeval en onvermijdelijkheid
The poetry of Science
Twee uitblinkende wetenschappers van vandaag, Richard Dawkins (evolutiebioloog) en Neil deGrasse Tyson (astrofysicus), praten over de schoonheid van de wetenschap. Dit gesprek werd opgenomen aan de Howard University van Washington DC, 28 september 2010. Deze conversatie is zo ontspannen dat ze zo plaats gehad zou kunnen hebben voor een haardvuur, ook zonder publiek. Over waarom de wetenschap niet alleen een optie is, maar de enige werkelijkheid is die we bezitten. Het filmpje duurt ongeveer een uur, daarna zijn er vragen van het publiek.
Klik hier om het op Youtube te zien
Meest recente berichten
Archief
Laatste reacties
Populaire berichten & pagina’s
Categorieën
Tags
aarde antivries atp bacterie bacterien bijen bijensterfte biodiversiteit biofysica biologie black smokers bloemen carl zimmer co2 cognitie convergentie cyanobacteriën darwin DNA ecosysteem eiwit eiwitten embryo ENCODE epigenetica erfelijkheid eukaryoten evolutie evolutietheorie foto fotografie genduplicatie genoom geslachtscellen hemoglobine hydrothermale bronnen italie jumping genes junk-dna klimaat klimaatverandering koraal koraalriffen koralen kunst kwantumbiologie LUCA methylatie mutatie muziek natuurlijke selectie nick lane nucleotiden oorsprong van leven padua planten plastic pluripotente stamcellen prokaryoten protoeukaryoten RNA rna-wereld selectie symbiose transcriptie translatie transposons vakantie venetie virus vkblog wetenschap zandraket zon zuurstofBlogs I follow
Sites die ik volg
- Klimaatverandering
- Footnotes to Plato
- Zwervende gedachten
- mjusicamanti.wordpress.com/
- aandacht voor de musicus
- SangueVivo
- Microplastics
- Teaching Biology
- Scientia Salon
- Infinite forme bellissime e meravigliose
- Meneer Opinie
- The Cambrian Mammal
- Why Evolution Is True
- Evolution blog
- The Finch and Pea
- voelsprieten
- kuifjesimon
- The Amazing Comics Men
- Barbara Jansma
- Glaswerk
Blogroll
- 100_woorden
- Aad Verbaast
- Antoinette Duijsters
- Barbara Jansma
- blutch
- Discuss
- Gerdien de Jong
- Gert Korthof
- Get Inspired
- Get Polling
- Get Support
- Glaswerk
- kuifjesimon
- Learn WordPress.com
- Leonardo's blog: not a single footnote to plato
- Marnix Medema
- Meneer Opinie
- Ramirezi
- Rokus2000 (rondetijd)
- Sterrenstof
- Terrence
- Tsjok evodisku
- Tsjok45
- WordPress Planet
- WordPress.com News
Nou, bij wie onderzoeken ze dit?
Begin me af te vragen of ik wel alles wil weten.
Antoinette, de studie werd uitgevoerd op muizen. Het laaste plaatje daarentegen zijn waarschijnlijk coupes van weefselfragmenten van overleden personen, maar dat maakt geen deel uit van deze studie.
Zelf vind ik het wel mooi om te weten dat onze hersenen zo netjes gesnoeid worden, zodat alleen de feiten en herinneringen die van belang zijn bewaard blijven.
Maar blijkbaar kunnen er ook nieuwe synapsen ontstaan, of oude gereactiveerd worden. Het groter worden van een bepaald gebied bij musici zou daarop wijzen.
Overigens zouden sommige eigenschappen van autisten me welkom zijn.
@blutch1, het is zeker mogelijk dat er gedurende een mensenleven nieuwe synapsen ontstaan, vooral als er nieuwe talenten ontwikkeld worden. Maar in deze studie gaat het over een specifiek proces, nl. de vorming van het volwassen brein.
De bekwaamheden van autisten zijn vaak benijdenswaardig.
Dat klinkt natuurlijk heel mooi, zo’n snoeicelletje. Toch heb ik wel eens het akelige gevoel dat er in mijn bovenkamer wat synapsen zijn opgeruimd die ik eigenlijk nog nodig had.
Wie of wat besluit er eigenlijk wat er weg kan en wat niet ?
@ing St Hawk, het opruimen van de synapsen houdt waarschijnlijk niet op bij het bereiken van de volwassen leeftijd. Maar tot die tijd zorgt de microglia ervoor dat ons geheugen en ons leervermogen verbeteren. Ik kan me voorstellen dat de microglia ook in actie komt bij slijtage. Daar hebben we allemaal last van. (Dit hele blog is trouwens een poging om de opruimwoede in mijn bovenkamer tegen te gaan).
Het onderscheid tussen de goede en slechte synapsen heeft iets te maken met de fractalkine receptors in de microglia. Deze zijn gevoelig voor de aanwezigheid van fractalkine in de groeiende synapsen. Het is mogelijk je voor te stellen dat ‘ongebruikte’ synapsen veel fractalkine bevatten en daardoor makkelijker opgeruimd worden, al is dat puur speculatief.
We hebben dus eigenlijk geen idee hoe onze, en soortgelijke, bij alle diersoorten, lijkt me, hersens werken.
Nou, daar weet men eigenlijk al behoorlijk veel van. Van de verschillende centra, lobben en schorsen weet men precies voor welke functie ze verantwoordelijk zijn. Ook op microniveau weet men precies hoe een neuron werkt. Hoe het geheugen zich ontwikkelt is nog niet duidelijk en misschien wel het meest interessant. Daarom is deze studie ook zo belangrijk.
Door de ziekte van Lyme voel ik me aardig ‘gepruned’ ;-))
simongroet
Dat valt best mee als ik je blog zo lees. Sterkte !
Ik ben er nog niet zeker van of men wel weet welke centra waarvoor verantwoordelijk zijn. Wat men meet is activiteit. Maar als ik Nederland van boven bekijk zie ik de meeste activiteit op de autowegen. Daarmee is niet gezegd dat de essentiele processen daar ook plaatsvinden.
@blutch1, het is duidelijk wat je bedoelt, maar ik ga ervan uit dat de wetenschappers weten wat ze meten. Activiteit is in het geval van de hersenen een verhoogde frequentie in een EEG bijvoorbeeld. Waar de activiteit van de mens in Nederland plaatsheeft hangt af van waar je je bevindt en waar je naar kijkt. Vlieg ik s’nachts op grote hoogte dan duidt intense verlichting op de aanwezigheid van steden waar de activiteit het hoogst is. Je kunt makkelijk stellen dat de locatie van licht overeenkomt met menselijke activiteit.
Ik blijf er even bij dat we er nauwelijks iets van snappen.
Ik baseer me daarbij op de boeken van Calvin en Ojeman.
Maar kijk b.v. eens even wat we van epilepsie weten, ook niets.
Een goede kennis kreeg na een zware epilepsieaanval, allerlei onderzoek leverde gelukkig niets op, van de neuroloog te horen als ‘verklaring’ ‘domme pech’.
Of leg mij eens uit hoe mijn hersenen associaties maken, of hoe mijn hele leven, ik ben redelijk oud, in die hersenen is opgeslagen, tenminste, belangrijke delen daarvan.
Hoe kan het dat als ik een boek lees herinneringen boven komen aan boeken die ik jaren geleden las.
Dat we enig idee hebben wat neuronen doen betekent nog in de verste verte niet dat wij kunnen uitleggen waarom bepaalde verbindingen wel worden gemaakt of opgeslagen, en andere niet.
Hoe die verbindingen dan een herinnering vormen, ook al weer geen idee.
En hoe werkt eigenlijk analyse ?
Hoe zorgden neuronen en synapsen er lang geleden voor dat ik, na rekenen met getallen geleerd te hebben, de barrière van rekenen met letters, algebra, nam ?
@caravanner, ik ben het met je eens dat we wat betreft de werking van het geheugen niet erg veel snappen. Dat zei ik al eerder en daarom is elke strohalm het grijpen waard zoals deze studie. Maar ook al begrijpen we er niet veel van, het zal wel gezocht moeten worden op het niveau van de neuronale cellen en hun synapsen. Ik herinner me nog erg goed, ook al is het lang geleden, dat er twee labs verderop onderzoek gedaan werd naar eiwitten waarvan de conformatie veranderde nadat er een neuronaal signaal voorbij was gekomen. Het is makkelijk voor te stellen dat een dergelijk mechanisme aan de basis zou kunnen staan van een geheugen.
Een recente studie toont wel iets interessants aan met betrekking tot het werkgeheugen en de capaciteit van jonge en oude apen om objecten te onthouden.
http://blogs.discovermagazine.com/notrocketscience/2011/07/27/memory-improves-when-neurons-fire-in-youthful-surroundings/
En dan is er nog de interessante vraag in hoeverre quantum mechanica, daar is de oorzakelijkheid vervangen door waarschijnlijkheid, iets te maken heeft met onze hersenwerking.
Dat zou heel goed kunnen met al de electromagnetische golven die door onze hersenen geproduceerd worden.
@caravanner: grappige associatie! In de techniek worden zogenoemde neurale netwerken gebruikt. Zie wikipedia. Dit zijn systemen die gebouwd zijn met onze hersenen als voorbeeld. Het is in feite een model. Een bekend verschijnsel in zo’n model is het ‘stuk leren’: het teveel leren, waardoor de flexibiliteit verdwijnt, en het leervermogen stilligt. Daarom moet men tijdig stoppen met dat leren. En nu komt de link met quantummechanica: een goed neuraal netwerk, is niet exact en dus niet discreet.
Maar vermoedelijk strekt de overeenkomst niet verder.
Pingback:De evolutie van onze cognitieve vermogens « Op zoek naar de klepel
Pingback:Duplicatie van genen en de ontwikkeling van het menselijk brein « Op zoek naar de klepel
Pingback:Meer dan neuronen alleen « Op zoek naar de klepel